| ξ’λιά (η): | χτύπημα με ξύλο |
| ξ’λόκοτα (η): | μπεκάτσα |
| ξάι (το): | βάρος 70 οκάδων |
| ξακριάζω (ρ.): | σκάβω το χωράφι μέχρι τις άκρες |
| ξαμώνου (ρ.): | επιτίθεμαι |
| ξαν’γκρίζου (ρ.): | παρακινώ
|
| ξαραθ'μάου (ρ.): | ευχαριστιέμαι |
| ξαρίζου (ρ.): | σκουπίζω, σκάβω επιφανειακά |
| ξαστοχάου (ρ.): | ξεχνάω |
| ξεγιαλάου (ρ.): | εξαπατώ, κοροϊδεύω |
| ξεγραδώνομαι (ρ.): | ξεφεύγω από κάτι που με ακινητοποιεί |
| ξεζάρκωτος (επίθ.): | γυμνός |
| ξεθ’λυκώνου (ρ.): | ξεκουμπώνω |
| ξεκαμπάου (ρ.): | εμφανίζομαι στη στροφή |
| ξεκαπίστρωτο (επίθ.): | άλογο ή μουλάρι χωρίς χαλινάρι, άτομο χωρίς αρχές |
| ξεκλιτσιάζου (ρ.): | βγάζω τα πόδια ζώου |
| ξεκοπή (επίρ.): | χωρίς μέτρημα, κατ’ αποκοπή |
| ξεκουμποδιάζου (ρ.): | λύνω τον κόμπο, ξεμπλέκω |
| ξελακκώνου (ρ.): | ανοίγω λάκκο, σκάβω βαθιά το χωράφι |
| ξεμπλετσώνου (ρ.): | ξεγυμνώνω |
| ξεπιτούτο (επίρ.): | επίτηδες, σκόπιμα |
| ξεποδαριάζουμαι (ρ.): | κουράζομαι πολύ από την πεζοπορία |
| ξεροσφύρ’ (το): | ποτό χωρίς μεζέ |
| ξεροτ’χιά (η): | τοίχος χωρίς λάσπη ή τσιμέντο |
| ξεσιουμπέιαστος (επίρ.): | άνθρωπος χωρίς έγνοιες |
| ξεσκελίζου (ρ.): | ξεματιάζω |
| ξεσπ’ράου (ρ.): | βγάζω τους σπόρους από το στέλεχός τους |
| ξετσιαουλιάζομαι (ρ.): | μου φεύγει το σαγόνι (τσιαούλι) από τις φωνές |
| ξεφόρτωμα (το): | απαλλαγή από το μάτιασμα |
| ξηραγκιανός (επίθ.): | αδύνατος, αποστεωμένος |
| ξιγαλάου (ρ.): | αποσπώ κλαδί από τον κορμό του δέντρου |
| ξίκ’ (επίρ.): | αποστροφή από κάτι ενοχλητικό |
| ξουρέξια (τα): | ορεκτικά |
| ξυλοφάι (το): | ειδική λίμα για ξύλα |
| ξυνόγαλο (το): | αποβουτυρωμένο γάλα με υπόξινη γεύση |
| ξώκαρδα (επίρ.): | χωρίς ζήλο |
| ξώπετσα (επίρ.): | επιδερμικά, επιφανειακά |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου